Obchody święta św. Jana Bożego w naszym DPS

8 marca w naszym Domu jest dniem wyjątkowym. W tym dniu obchodzimy święto Patrona i Założyciela Zakonu Bonifratrów, św. Jana Bożego.

Przygotowania trwały od kilku dni, była to nowenna ku czci Świętego, możliwość spowiedzi św. oraz organizacja całej uroczystości.

Jest to święto całej społeczności naszego Domu. Rangi uroczystości dała obecność ks. bp Stanisława Jamrozka, który przewodniczył Mszy św. Tematem homilii wygłoszonej przez ks. bp Stanisława była służba innym rozumiana jako dawanie siebie niezależnie jakie powołanie życiowe realizujemy. Warunkiem tej służby jest oczyszczenie serca, które uzdalnia nas do pomagania innym bez uwzględniania swoich ambicji i celów. Przykładem takiej służby jest właśnie św. Jan Boży. Oprawę liturgiczną Mszy św. przygotował Zespół Duszpasterski, który zaangażował także dodatkowe osoby. W procesji z darami złożone zostały m. in. owoce granatu będące symbolem dobrym uczynków, do których zobowiązani są wszyscy kontynuatorzy misji św. Jana Bożego oraz płaskorzeźba wykonana przez mieszkańca Domu przedstawiająca postać Założyciela Zakonu Bonifratrów.

Wspólny obiad, na który Przeor Konwentu br. Michał Zięba zaprosił gości, współpracowników, wolontariuszy i mieszkańców stał się okazją do integracji i umocnił w nas poczucie wspólnoty. Dużo radości sprawiła nam obecność i ciepłe słowa ks. Bp Stanisława, ponadto specjalne życzenia otrzymały wszystkie panie z okazji Dnia Kobiet.

Po południu odbyło się „Spotkanie mieszkańców i pracowników ze św. Janem Bożym”. Była to inicjatywa, za pomocą której chcieliśmy dać świadectwo bycia naśladowcami św. Jana Bożego. Efektem spotkania stały się konkretne czyny miłosierdzia, które będziemy realizować. Wyjście na spacer ze współmieszkańcem na wózku inwalidzkim, podzielenie się ciastem, które przywozi rodzina, odwiedziny starszych samotnych osób mieszkających poza placówką czy modlitwa za zmarłych współmieszkańców – to tylko niektóre przykłady dobrych uczynków, do których zobowiązali się podopieczni ze swoimi opiekunami.

Wspólne przeżywanie takich dni przypomina nam, że łączy nas jeden cel: czynienie dobra.

„W rzeczywistości bowiem zmierzamy do jednego i tego samego celu, chociaż każdy postępuje drogą, którą Bóg mu wytyczył, dobrze jest bowiem pomagać sobie wzajemnie” (2 List św. Jana Bożego do Gutierre Lasso, 11).